O NAS

Witamy na stronie Publicznej Szkoły w Płokach!

Poniżej przedstawiamy kilka najważniejszych informacji na temat naszej placówki.

Szkoła w Płokach działa nieprzerwanie od 204 lat.

  • W 2009 roku przekształciła się ona w placówkę społeczną, początkowo jej kierowaniem zajęło się Stowarzyszenie Przyjaciół Płok, które potem przekazało to zadanie Fundacji na rzecz Edukacji.
  • W listopadzie 2016r., decyzją władz miasta i gminy Trzebinia oraz małopolskiej Kurator Oświaty, prowadzenie placówki zostało przekazane Stowarzyszeniu Dzieciaki na bis – założonej przez Rodziców i Nauczycieli.

O4 listopada 2016r. zaczyna się nowa historia bardzo starej i zasłużonej Szkoły. Składa się ona z Publicznego Przedszkola i Publicznej Szkoły Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki, którymi kieruje dyrektor i pedagog – Anita Pytel.

Grono pedagogiczne składa się z 24 nauczycieli

 Naszymi atutami są małe zespoły  klasowe, pozwalające na indywidualizację procesu nauczania oraz pełne bezpieczeństwo uczniów.  Stosunkowo niewielka społeczność szkolna sprzyja stworzeniu atmosfery pełnej życzliwości, wzajemnej akceptacji i pomocy.

 Rozwijamy indywidualne pasje uczniów i odkrywamy ich talenty. Odbywa się to podczas lekcji szkolnych, jak i szeregu nieodpłatnych zajęć dodatkowych. Wiemy, jak ważne w dzisiejszym świece są umiejętności społeczne, ekonomiczne i językowe. Dlatego nasi wychowankowie mają rozszerzony język angielski, dodatkowo uczą się języka rosyjskiego oraz języka migowe, który stanowi integralną część misji naszej szkoły jaką jest otwartość na potrzeby każdego człowieka.  

Nasze zaangażowanie  w rozwój młodego człowieka to  również dbałość o obcowanie z kulturą wyższą dlatego regularnie wyjeżdżamy do teatrów, co jest też dodatkowym czynnikiem integrującym środowisko szkolne. 

Uczniowie rozwijają swoje indywidualne umiejętności i predyspozycje  poprzez udział w nieodpłatnych  zajęciach :

  • programowania,
  • przedsiębiorczości,
  • filozofii,   
  • "matematyka dla smyka"
  • karate,
  • kick boxing,
  • szachy,
  • zioła w kuchni i medycynie,
  • tańce,
  • elementach akrobatyki,
  • SKS;
  • nauka jazdy konnej
  • sensoplastyka.

Historia szkoły w Płokach w zarysie

W 1819 r. w Płokach utworzono obwód szkolny, który obejmował zarówno miejscowość Płoki, jak i przylegające do niej okoliczne wsie.

W tym samym 1819 r. zainicjowana została działalność szkoły początkowej przy kościele parafialnym w Płokach. Lokal, w którym dzieci pobierały naukę, był drewniany, ale ostatecznie  w 1822 r. oddano do użytku murowany, parterowy budynek posiadający jedną dużą salę, pomieszczenie dla nauczycieli, pokój mieszkalny oraz kuchnię. Z czasem zostało dobudowane jeszcze jedno pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia zajęć lekcyjnych.

Fundatorami dwuklasowej szkoły w Płokach byli ówcześni właściciele tej miejscowości, Jan Sylwester Rath, sędzia pokoju obwodu chrzanowskiego, oraz jego żona Agnieszka.

Do obowiązków dziedzica należało opłacenie rzemieślników, a ponadto przyjęcie obowiązku wyposażenia szkoły w potrzebny sprzęt, taki jak ławki czy tablice. Do jego zadań należało również dostarczenie pieniędzy na zakup materiałów piśmiennych.

Do szkoły uczęszczały dzieci w wieku 6-12 lat, a program nauczania realizowany na tym początkowym etapie obejmował podstawowe wiadomości. Uczono czytania, pisania i rachunków oraz nauki moralnej, katechizmu i religii.

Metodą stosowaną w pracy dydaktycznej było nauczanie zbiorowe polegające na tym, że nauczyciel miał uczyć jednocześnie całą klasę. Ponadto prowadzono nauczanie chóralne.

Nad szkoła pieczę merytoryczną sprawował tzw. Dozór Miejscowy, który podlegał Dozorowi Głównemu w Krakowie. W skład pierwszego zarządu Dozoru Miejscowego wchodzili pleban Wawrzyniec Zerkiewicz, pan Wiśniowski – wójt gminy, Sylwester Rath –

wspomniany już dziedzic tych ziem oraz Franciszek Lasoń – sołtys części wsi Ostrężnicy.

Aby wpłynąć na poprawę frekwencji szkolnej wśród dzieci chłopskich, za ich nieuczęszczanie na lekcje przewidziano kary pieniężne dla rodziców. Z zebranych pieniędzy kupowano niezbędne do szkoły materiały oraz fundowano nagrody dla najbardziej pilnych i „obyczajnych”, jak ich nazywano uczniów.

Pierwszym nauczycielem powołanym na to stanowisko do szkoły w Płokach był Lucjan Libera, kolejnymi, którzy pracowali tutaj aż do wybuchu II wojny światowej, byli: p. Kolibaj (nieznanego imienia), Józef Kantorek, Józef Nodzeński, nauczycielstwo Nemczyńscy, Karol Chlebowski, Teofil i Maria Sochaniewiczowie, Olga Fiszczówna, Michał Niedbała, Bronisława Miodońska, Aniela Pawłowska, Elżbieta Burzyńska, Zofia Lubaczewska, Edmund i Maria Jurowie, p. Grondal (nieznanego imienia), nauczycielstwo Grelowie, nauczycielstwo Barszczowie.

Losy szkoły w Płokach nierozerwalnie związane były z politycznymi perturbacjami obejmującymi obszar,  na którym ona się znajdowała. Placówka ta powstała jako efekt działań władz Wolnego Miasta Krakowa, ale po rozwiązaniu i wchłonięciu przez Austrię tego politycznego organizmu w 1846 r. ujednolicono system edukacji według austriackiego wzoru, który wdrożono również w stosunku do tutejszej szkoły, przekształcając ją w szkołę trywialną.

Nowa organizacja w zakresie programowo-dydaktycznym niewiele różniła się od dotychczasowej. Istotną innowacją było wprowadzenie planu lekcji, który miał bezwzględ­nie obowiązywać i wisieć na ścianie sali szkolnej.

Od 1867 r. piecza nad szkolnictwem przeszła w ręce Rady Szkolnej Krajowej jako autonomicznej władzy w Galicji. Skrócono obowiązek szkolny do 12 roku życia, przepisem tym objęto również szkołę w Płokach. Dzieci od 12 do 14 roku życia mogły uczęszczać tylko do szkółki niedzielnej, którą w Płokach również zorganizowano. Po tych zmianach finansowanie działalności szkół leżało w gestii samorządu terytorialnego, tutejszą szkołę swoją  opieką objął powiat chrzanowski. Organizacja nadzoru szkolnego oparta była na terenowych Radach Szkolnych, które tworzono od najniższego szczebla, czyli miejscowej rady szkolnej. Bieżących kontroli dokonywali radcy szkolni.

Około 1908 r. ks. Antoni Bodurkiewicz zabiegał o wybudowanie nowej szkoły, gdyż dotychczasowa popadła w ruinę i nie spełniała już swojego zadania. Podejmowane przez niego działania w tamtym czasie okazały się jednak nieskuteczne.

Po I wojnie światowej szkoła nadal była dwuklasowa, ale realizowała program szkoły czteroklasowej. Uczniowie kończyli naukę egzaminem półrocznym.

 W takim kształcie organizacyjnym szkoła działała do wybuchu II wojny światowej.

Po zakończeniu wojny wznowiła swoją działalność jako siedmioklasowa szkoła podstawowa, co potwierdza odbyta tutaj w roku 1947 wizytacja. Po wprowadzeniu kolejnych zmian stała się szkołą ośmioklasową, od 1999 r. obok sześciu klas szkoły podstawowej powstało również gimnazjum, zlikwidowane ustawą ministerialną w 2016 r. W tym samym czasie przy szkole założono również przedszkole.

Funkcję dyrektora pełnili po zakończeniu wojny kolejno: wspomniany już pan Jan Barszcz, Władysław Halbina, Jadwiga Chechelska, Jan Malik, Elżbieta Kotarba, Halina Kuśnierz, Beata Jagoda, a w chwili obecnej pani dyrektor Anita Pytel.

Jak widać, szkoła swoją dydaktyczno-wychowawcza pracę kontynuuje do chwili obecnej. Mimo wielu organizacyjnych utrudnień, z jakimi musiała się mierzyć na swojej drodze, podtrzymała ciągłość pracy edukacyjnej na wysokim poziomie. Stosownie do zmieniających się warunków zewnętrznych dopasowywała przez lata tylko swoją strukturę organizacyjną.

Jest placówką, która kreuje rzeczywistość edukacyjną tej miejscowości, a wraz z Wiejskim Domem Kultury nadaje ton działaniom o charakterze kulturowym na tym terenie.

 

                                                                                                             Jolanta Wadas